Trybuna Ludu, listopad 1956 (IX/305-334)

1956-11-01 / nr. 305

2_______________________________________________________________________________________________TRYBUNA LUDU___________________________ Egipt gotów jest bronić się do ostatniej kropli krwi KAIR (PAP). Społeczeństwo egipskie ostro potępią ultima­tum Anglii i Francji i wyraża całkowite poparcie dla wszyst­kich poczynań rządu eqipskie- 00, zmierzających do obrony niepodległości tglptu i niena­ruszalności jeqo qranic. Zgodnie z apelem rządu, lud­ność zachowuje spokój. W Kai­rze i na całym terytorium kraju panuje porządek. Kierownik wydawnictwa „At Tahrir", Anwar Sadad w arty­kule opublikowanym w dzien­niku ,.AI Gumhuria" pisze: „Je­żeli Eden i Guy Mollet chcą wiedzieć, jakie wrażenie wy­warło ich ultimatum na naro­dzie egipskim, to powinni zro­zumieć, że może być tylko jed­na Odpowiedź: EGIPT GOTQW JEST BRONIĆ SIĘ NIEJ KROPLI KRWI. DO OSTAT­­Pozostaje on nieugięty w decyzji oczy­szczenia bez wszelkiej ..pomocy z zewnątrz swego terytorium od najeźdźców izraelskich. Dy­sponuje on dostatecznymi sila­mi, aby obronić Kanał Sueskj, i nie odda nie tylko 10 mil, 0 których mowa jest w ultima­tum nawet angielsko-francuskim, lecz 10 milimetrów swojej ziemi“. Spisek Anglii i Francji. w którym Izrael odgrywał rolę na­rzędzia, jest zdemaskowany — stwierdza dziennik ,,A1 Akhbar". Ale ci, którzy przyqotowali spi­sek, nie wzięli pod uwagę nie­ugiętej woli narodu egipskiego obrony swoich praw do całko­witej niepodległości, suweren­ności i godności narodowej. Wszystkie kraje arabskie solidaryzują się z Egiptem KAIR. Jak donoszą z Am­­manu, po 14-godzinnych nara­dach gabinetu jordańskiego. w których brał także udział król Hussein, ogłoszono w dniu 31 ub. ni. stan wyjątkowy w cale Jordanii. Z Ammanu donoszą, że rząd jordański ogłosił powszechną mobilizacje % BEJRUT. 30 ub. m. odbyło się posiedzenie rządu libańskiego, na którym rozpatrzono ultima­tum wystosowane przez Anglie i Francję do Egiptu. Na posie­dzeniu postanowiono podać do wiadomości mocarstwom za­chodnim, że Liban popiera Egipt. Premier Libanu stwierdził, te Liban gotów jest wypełnić swo­je zobowiązania wobec, Egiptu, wynikające z paktu zbiorowego bezpieczeństwa krajów arabskich. IV Libanie wprowadzony zo­stał stan wyjątkowy. % DAMASZEK. Rząd syryjski ogłosił stan wyjątkowy w kra­ju. nekret o stanie wyjątkowym głosi te premier Sabrt Assali po­wołany został na slanowisko gu­bernatora wojskowego. Od .10 paź­dziernika wszystkie lotniska Sy­rii są zamknięte, a przeloty sa­molotów obcych nad terytorium Syrii — zakazane Premier Indii potępia anglo-francuską inwazje DELHI (PAP). W środę wie­czorem premier Indii złożył oświadczenie na Nehru temat akcji francusko-brytyjskiej prze­ciwko Egiptowi. Premier Nehru podkreślił, żt agresja Izraela oraz Inwazja anglelsko-francuska na Egipt są wyraźnym pogwałceniem Karty NZ 1 są całkowicie sprzeczne z zasadami konferencji w Ban­­flungu. Nehru wyraził nadzieję, żfe solidarna akcją Narodów Zjed­noczonych przyczyni się do wy­cofania obcych wojsk z teryto­rium Egiptu. DELHI. Rzecznik rządu hin­duskiego oświadczył; że rząd tego uważa atak Izraela na Egipt i ultimatum francusko­­bryty.jskie za sprzeczne, z, u­­chwalami konferencji w Ban­­riungu, za „rażące pogwałcenie Karty NZ“. Rzecznik dodał. iż. zdaniem rządu Indii „agresja ta może mieć daleko idące kon­sekwencje w Azji i Afryce, a nawet może doprowadzić do wojny na szerszą skalę“ LONDYN. Bandaranaike, Premier Cejlonu. odłożył wizytę. jaką miał złożyć prezydentowi Egiptu Nasserowi w dniu 3 li­stopada * KAIR, Prezydent Nasser wysłał do prezydenta Eisen­howera, prezydenta Tito, prezydenta Sukarno, pre­miera Bulganina i premiera Nehru identycznej Ireści li­sty,' w których informuje ich o sytuacji na Bliskim Wschodzie Protest ZSRR w Tel-Ävivie LONDYN. Jak dónoszą Tel-Avivu ambasador ZSRR w z Izraelu Abramów przekazał mi­nistrowi spraw zagranicznych Izraela, pani Meir, protest rzą­du radzieckiego w związku z agresja przeciwko Egiptowi. PEKIN (PAP). Według do­niesień z Tokio, minister spraw zagranicznych Japonii, Szige­­mitsu złożył 31 października o­­świadczenie, w którjTn wyra­zi! niepokój z powodu zaostrze­nia się sytuacji na Bliskim Wschodzie. Szigemitsu podkreślił, że Ja­ponia „żywi nadzieję, iż kryzys zostanie rozwiązany drogą po­kojową“. Dodał on: „Japonia u­­czyni wszystko dla zachowania pokoju“ & NOWY JORK. Jak donoszą Ottawy, premier Kanady Laurent z oświadczył, że Kanada wstrzymu­je dostawę broni dla Izraela. Zwoła t ort nadzwyczajne posie­dzenie gabinetu dla omówienia sytuacji na Bliskim Wschodzie­­& KAIR. W nocy t, wtorku na środę urzędnicy ambasad fran­­ruskiej i brytyjskie,1 spalili wszystkie tajne papiery. HAGA. 29. ub. in. przybyła z wi­zytą do Rotterdamu liczna eska­dra amerykańskich okrętów wo­jennych. Wizyta miała trwać cztery dni. Jednak w związku z poważnym zaostrzeniem się sy­tuacji na Bliskim Wschodzie, wre wtorek w godzinach wieczornych eskadra amerykańska wypłynęła z Rotterdamu udając się w nie­znanym kierunku LONDYN. Brytyjskie minister­stwo obrony zawiadomiło drogą radiową „całą ludność cywilną Egiptu, by ze względów bezpie­czeństwa pozostawiała z dala od lotnisk egipskich, dopóki rząd egipski nie zaakceptuje ultima­tum rządów Anglii i Francji” NOWY JORK (PAP). Na wstępie posiedzenia Rady Bez­pieczeństwa, które rozpoczęło się w środę wieczorem, sekre­tarz genegralny ONZ Ham­­marskjoeld oświadczył, że nie widzi możności dalszego peł­nienia obowiązków sekretarza generalnego ONZ. skoro niektó­rzy członkowie tej organizacji ignorują jego wysiłki dla utrzy­mania pcko.ju - na Bliskim- Wschodzie, a tym samym- unie­możliwiają pełnienie obowiąz­ków związanych ze stanowi­skiem sekretarza generalnego ONZ. W kuluarach ONZ o­­świadczenie Hammarskjoelda wywołało ogromne wrażenie, albowiem jest ono protestem przeciwko jednostronnej akcji W. Brytanii < Francji na Bli­skim Wschodzie. Po oświadczeniu sekretarza generalnego zabrał głos przed­stawiciel USA Cabot Lodge. Podkreślił on, że Stany Zjed­noczone darzą Hammarskjoelda całkowitym zaufaniem. Rów­nież delegat radziecki Sobolew złożył podobne oświadczenie. Równocześnie przedstawiciel ZSRR wezwał Radę Bezpieczeń­stwa do potępienia Francji i W Brytanii za napaść na Egipt Domagał się także, by Rada zażądała natychmiastowego wy­cofania obcych wojsk z tery­torium Egiptu. Delegat Egiptu Loutfi oświad­czył, że Francja i W. Brytania dokonały aktu agresji wobec Egiptu bombardując miasta e­­gipskie i postanawiając wysa­dzić desant na terytorium Egip­tu. Loutfi podkreślił z nacis­kiem, że Egipt będzie walczy! w Obronie swej ziemi i nieza­wisłości do ostatniej kropi: krwi. Posiedzenie Rady trwa. NOWY JORK (PAP). Jak po­daje agencja UP. sekretarz ge­neralny ONZ, Hammarskjoeld odbył z delegatem USA w ONZ Lodgem rozmowę na temat zwo­łania nadzwyczajnej sesji Zgro­madzenia Ogólnego związku z wydarzeniami NZ w na Bliskim Wschodzie. Komentując powyższą wiado­mość, agencja podkreśla, że po­sunięcia W. Brytanii i Francji w strefie Kanału Sueskiego oraz ich veto w Radzie Bezpieczeń­stwa „wystawiły na ciężką pró­bę ścisły sojusz trzech wielkich mocarstw i wywołały najwięk­szy po drugiej wojnie świato­wej kryzys d yp 1 oma. ty czn y". Zdaniem stanowisko komentatora agencji, delegata jugosło­wiańskiego w Radzie Bezpie­czeństwa, Brileja. który wysu­nął podczas posiedzenia Rady koncepcję zwołania nadzwy­czajnej sesji Ogólnego, podziela Zgromadzenia większość państw należących do ONZ. Jak wiadomo, warunkiem zwo­łania sesji nadzwyczajnej jest żą­danie co najmniej potowy wszyst­kich członków tej organizacji. Komentator UP zaznacza, że wszystkie państwa azjatyckie i arabskie, kraje Ameryki Łaciń­skiej oraz kraje należące do blo­ku państw socjalistycznych sta­nowią wspólnie grupę wystarcza­jącą dla zapewniania wymaganej większości 39 podpisów-. Jak wia­domo, kraje arabskie i aziatyćkte już w środę rano wyraziły goto­wość poparcia inicjatywą' zw-oła­­nia sesji nadzwyczajnej Zgroma­dzenia Ogólnego NZ. Na znak protestu przeciw agresji W. Brytanii i Francji Ustąpienie sekretarza generalnego ONZ Wniosek o zwołanie nadzwyczajnej sesji Zgromadzenia Ogólnego NZ Rząd Eisenhowera odpowiedzialny za kryzys na Bliskim Wschodzie stwierdza Stevenson NOWY JORK (PAP). Adlal Stevei>iśón Stwierdził w środę, że prezydent Eisenhower i sek­retarz stanu Dulles ponoszą „poważną odpowiedzialność" za kryzys ha Bliskim Wschodzie. „Niedawno jeszcze — powie dział Stevenson — mój oponent (Ęiśenhower) zapewniał nas, że wiadomości z Suezu są pomyśl­ne. Nie rozumiem, czy napraw­dę nie wiedział, jak groźna jest sytuacja na Bliskim Wschodzie, czy też wiedział, ale postanowił, że naród amerykański nie po Winien wiedzieć“. Uprawiana przez Eisenhowera i Dulłesa polityka „chwiejności, niepew ńośei, uspokajania i prowo kacji“ doprowadziła do tego, że na Stany Zjednoczone spada poważna odpowiedzialność za kryzys na Bliskim Wschodzie. Stevenson ostro zaatakował politykę zagraniczną obecnego rządu amerykańskiego, przy czym podkreślił, że na skutek tej polityki doszło do nieporo­zumień między USA a Wielką Brytanią i Francją. Stevenson oznajmił, wszyscy podzielają nadzieję wy że rażoną przez prezydenta Eisen howera, iż Izrael i Egipt znajdą pokojowe rozwiązanie sporu. Nawoływał on, by nie wydawać przedwczesnych sądów o posu nięciach państw i to zarówno Izraela, jak i Wielkiej Brytanii i Francji. „Wiemy niewiele — powie­dział Stevenson. — Jednakże wiem, że Wielka Brytania i Francja mają obowiązek zacho 4&mia pokoju w tej strefie, po aobriie jak i niy“. Parlament francuski zaaprobował wojenną politykę rządu PA&Y2 (PAP). Jak już po­dawaliśmy, we wtorek wieczo­rem premier Mollet poinfor­mował Zgromadzenie N grodo­we o decyzji francusko-brytyj­­skiej w sprawie wysłania wojsk do strefy Kanału Sues­­kiego. Posiedzenie Zgromadze­nia zostało przerwane około godz. 23.00 i wznowione po dwóch godzinach. Deputowany postępowy Fierrę Cot oświadczył, że nie aprobuję poli­tyki rządu, ponieważ prowadzi ona do wojny. Po przemówieniach kilku depu­towanych z partii prawicowych, którzy poparli posunięcia rządów Francji 1 Anglii, przewodniczący Zgromadzenia podda) pod gloso wanie projekt rezolucji soe.jai s:ów. Projekt ten domagał się aprobowa­nia polityki rządu wobec wyda­rzeń na Bliskim Wschodzie. Rezo­lucja. została przyjęta 3SS glosami przeciwko liż. Wszyscy deputowa­ni komunistyczni głosowali prze­ciwko rezolucji. Również Rada Republiki aprobo wała ostatnie posunięcia rządu Moll eta 289 głosami przeciwko 19 Komuniści francuscy protestują PARYŻ (PAP). Bitwo Poli­tyczne Francuskiej Partii Ko­munistycznej ogłosiło oświad­czenie w związku z sytuacją na Bliskim Wschodzie. Nasz kraj, nasz naród Stwierdza oświadczenie — znaj­dują się w obliczu katastrofy. Czyż rząd, którym kierują so­cjaliści, wciągnie Francję do krwawej awantury po to, by przywrócić przywileje miliar­derom Towarzystwa Kanału Sueskiego? Ta zgubna dla na­szego kraju polityka jest sprzeczna z dążeniami klasy robotniczej i całego narodu. Oto dlaczego Francuska Partia Komunistyczna, uroczyście pro­testuje przeciwko aktom wojen­nym dokonanym przez rządy Francji i W. Brytanii. Interesy kraju wymagają po­tępienia agresji izraelskiej, po­wrotu do Francji oddziałów de­santowych, powrotu francuskiej marynarki do swej bazy w Tu­­lonie. Interesy kraju wymagają rozwiązania problemu Kanału Sueskiego w drodze rokowań na podstawie 6 zasad zaaprobowa­nych przez Radę Bezpieczeństwa. Nadszedł czas, aby zjednoczyć klasę robotniczą, demokratów I patriotów- we wspólnym działa­niu w celu powstrzymania zbrod­niczych aktów podżegaczy wo­jennych. Nadszedł czas dla jed­ności działania wszystkich ludzi pracy — komunistów i stów-, aby uratować pokój. socjali­Francuska Partia Komuni­styczna. przekonana, że wyra­ża uczucia ogromnej większoś­ci narodu i działa zgodnie interesami narodowymi, wyko­i na swój obowiązek, aby zagro­dzić drogę wojnie, Anglia i Francja zastosowały prawo veta w Radzie Bezpieczeństwa NOWY JORK (PAP). Delega­cja francuska i brytyjska w Radzie Bezpieczeństwa skorzy­stały z prawa veta w głosowa­niu nad projektem rezolucji a~ merykańskiej w sprawie kon­fliktu izraelsko - egipskiego. Obie delegacje wypowiedziały sie przeciwko tej rezolucji. Francja i Anglia jako stali członkowie Rady Bezpieczeń­stwa, głosując przeciwko pro­jektowi rezolucji, spowodowa­ły tym samym jej Odrzucenie. Za rezolucją głosowało 7 państw, a dwa państwa wstrzymały sie od głosu. W środę nad ranem Rada Bez­pieczeństwa zebrała się ponownie w celu rozpatrzenia skargi egip­skiej przeciwko zapowiedzianej a­­gresji francusko-angielskiej Dele­gat Egiptu ostrzegł, iż „lądowanie tych wojsk będzie miało nieobli­czalne konsekwencje, za które od­powiedzialność spadnie całkowicie na Francję i Anglię*’4. Delegat radziecki Sobolew wysu­nął projekt rezolucji, domagaiąc*\1 się natychmiastowego przerwania ognia na Półwyspie Synaj skim Również w tym głosowaniu nać projektem rezolucji Anglia i Fran­cja skorzystały z prawa veta. Za rezolucją radziecką wypowiedziało się 7 pa ńs tw, zaś Belgia i US A wstrzymały się od głosił. Przedstawiciel Francji wyraził zdanie, że dyskusja nad skargą egipską jest zbędna, ponieważ rzą­dy francuski i brytyjski „zmierza­ją do położenia kresu wojnie mię­dzy Izraelem a Egiptem“. Ostro krytyko awanturniczej polityki Edena w angielskiej Izbie Gmin LONDYN (PAP). W środę po południu, wśród wielkiego na­pięcia, rozpoczęło się posiedze­nie Izby Gmin, poświęcone wy­darzeniom na Bliskim Wscho­dzie. Wchodzącego na trybunę premiera Edena powitały okla­ski z ław konserwatystów i o krzyki ,,do dymisji!“ — z ław labourzystowśkich. Na wstępie złożonej deklaracji premier Eden usiłował usprawie­dliwić użycie przez Anglię veta W Radzie Bezpieczeństwa w gło­sowaniu nad projektem rezolucji amerykańskiej. Eden oświadczył, że rezolucja amerykańska była faktycznie oskarżeniem Izraela o agresję, z czym rząd brytyjski nie może się zgodzić. Dalej Eden zapewnił Izbę, że intencją rządów francuskiego i brytyjskiego przy podejmowaniu uchwały w spra­wie wysłania do strefy Kanału Sueskiego sił zbrojnych było „odseparowanie obu wojujących stron” i zagwarantowanie wolno­ści żeglugi na Kanale Sueskim. Premier powtórzył wtorkowe o świadczenie, że rządy Francji i W. Brytanii traktują posunięcia militarne wobec Egiptu jako „akcję tymczasową dla szybkie­go położenia kresu działaniom wojennym i zapobieżenia na przy­szłość” konfliktom zbrojnym mię­dzy Egiptem a Izraelem. ..Bezpie­czeństwo żeglugi na Kanale Sue­skim — kontynuował Eden — in­teresuje także Stany Zjednoczone, ale nie jest to dla nich kwestią życia lub śmierci, tak jak dla nas w Europie”. Premier Eden wysunął po­nownie szereg oskarżeń adresem krajów arabskich, pod o­­świadcza.iąc m. in., że kraje te „zagrażały nieustannie bezpie­czeństwu Izraela“. W tym miej­scu labourzysta Brathlock przer­wał przemówienie Edena okrzy­kiem: „Cóż za hipokryzja! Czy rząd zapomniał, że W. Brytania sama dostarczała Egiptowi broni?“ premier brytyjski oświadczył następnie, że od pewnego czasu, a zwłaszcza od chwili nacjonali­zacji Kanału Sueskiego, F.g pt prnwadzit (gwałtowną kampanię przeciwko Izraelowi, przeciwko W. Brytanii i w ogóle przeciw­ko Zachodowi, co. zdaniem pre­miera, usprawiedliwia zbrojną akcję W. Brytanii i Francji. Labourzysta James Callaghan zwrócił się do premiera z pyta­niem: „50 milionów Brytyjczy­ków oczekuje odpowiedzi: czy wojska brytyjskie rozpoczęły już akcję w Egipcie". Premier Eden zaczął od słów: „Powiedziałem wczoraj..." W tym momencie na ławach labourzystowśkich wy­buchła głośna wrzawa. Człon­kowie Izby domagali się wy­raźnej odpowiedzi. Po ucisze­niu się sali Eden oświadczył: „Nie mogę w tej chwili podać Izbie żadnych szczegółów. Po­wiedziałem wczoraj, że wojska brytyjskie i francuskie będą interweniowały z całą., stanow­czością w razie potrzeby“. Oświadczenie to opozycja zno­wu powitała okrzykami: „Do dy­misji, do dymisji!“ Następnie zabrał głos przy­wódca opozycji labourzystow­­skiej, Gaitskell: „Odpowiedź pana Edena — o. świadczył mówcą --■ zakrawa na fantazję. Cała Izba I cały kraj oczekują wyraźnej odpowiedzi, czy zadecydowano już, że wolska francuskie i brytyjskie maja za jąć strefę Kanału Sueskiego”. Na. wiązując do ultimatum francusko­­brytjjskiego Gaitskell powie­dział: „Decydując się na to po­sunięcie rząd brytyjski — zdaniem opozycji — popełnił straszliwe szaleństwo, którego konsekwencje będziemy ponosili przez wiele lat Akc.ia rządu jest nic tylko odsta. pieniem od zasad, które leżały u podstasv brytyjskiej polityki w ciągu ostatnich m lat, lecz nawel ich pogwałceniem. Zasadami ty­mi były: solidarność Wspólnoty Narodów, sojusz anglelsko-ame rskański i przestrzeganie za­sad Karty NZ. Sprawa so­lidarności Wspólnoty Brytyj­skiej przedstawia się tragicz­nie, zaś stosunki anglelskg-ame­­rykańskie są obecnie napięte jak nigdy dotąd. Veto brytyjskie w Radzie Bezpieczeństwa byto aktem sabolażu wobec Narodów Zjednoczonych, Dodam więcej: nasza militarna interwencja sta­nowi pogwałcenie Karty Naro­dów zjednoczonych. Nic ulpga najmniejszej wątpliwości, żc mamy tu do czynienia z agresją brytyjską i francuską. Wątpię, czy W. Brytania i Francja znaj­dą bodaj jeden kraj, który sta­nic po ich stronic podczas sesji Zgromadzenia Ogólnego NZ“. Następnie Gaitskell zwróci! uwagę, że istnieje czeństwo, iż opinia niebezpie­publiczna uzna Izrael za narzędzie w rę­kach W. Brytanii, zaś Francję — za awangardę zachodniego imperializmu. Wówczas — pod­kreślił mówca — możliwości pokojowego załatwienia kon­fliktu z krajami, arabskimi bę­dą poważnie zagrożone. Mówca zakończył słowami: „Być może będziemy mogli okupować te­rytorium i zwyciężyć wojska egipskie, ale opłacimy to pow­szechną pogardą i nienawiś­cią“. Przemówienie Gaitśkella po­witane zostało gorącą owacją ze strony członków Labour Party. Na pytanie członka Izby Noel Bakera, czy USA były infor­mowane o planach zbrojnej in­terwencji w Egipcie,. Eden <> świadczył, że decyzja francus­­ko-brytyjska została powziętą „na własną odpowiedzialność" W. Brytanii i Francji. Wobec natarczywych żądań labourzy­­stów, aby wyjaśnić, czy wojska brytyjskie i francuskie rozpo­częły już inwazję na Egipt, premier Eden oświadczył w zakończeniu: „Akcja została nodjeta“. Głos angielskich obrońców pokoju LONDYN (PAP). Angielski Komitet Obrony Pokoju opub­likował oświadczenie. które przesłane zostałó do rządu an­gielskiego i do ambasad Fran­cji, USA, Izraela i Egiptu w Londynie. Oświadczenie m. in, stwierdza: 1) Należy położyć kres dzia­łaniom wojennym między Izrae­lem a Egiptem; wojska izrael­skie powinny być wycofane z terytorium Egiptu. 2) Rządy Anglii I Francji nie powinny podejmować żadnych działań wojennych bez zgody ONZ. 3) Rada Bezpieczeństwa musi domagać stę pokojowego uregu­lowania problemu Bliskiego Wschodu dla dobra wszystkich państw zainteresowanych. Angielski Komitet Obrony Po­koju wzywa do nawiązania kon­taktów między posłami do par­lamentu i rządem w celu zapo­czątkowania takiej polityki. LONDYN (PAP). Postępowe siły Anglii jak najostrzej po­tępiają posunięcia rządu, zmie­rzające do rozpętania wojny w Egipcie. Liczne organizacje po­lityczne i społeczne przesyłają na adres premiera depesze, wy­rażające protest przeciwko pla­nom okupacji strefy Kanału Sueskiego przez wojska francu­sko - brytyjskie. CO PISZE PRASA ŚWIATOWA „Times“: - Interwencja była konieczna ę> „Manchester Guardian“: — Postępowanie W Brytanii i Francji jest bezprawne 9 „Unita“: — Dokonano agresji... LONDYN. Prawicowa prasa brytyjska popiera na ogól interwencję zbrojną Anglii » Francji tu Egipcie. Natomiast prasa liberalna i labourzystowska wypowiada się zdecydowanie przeciwko tej akcji. Uważany zazwyczaj za pól­­oticjalny organ rządu brytyjskie­go _ Times" — twierdzi, źc interwencja była konieczna i ze „śmiałość często popłaca“. Zda­niem dziennika, Izrael musiał rozpocząć akcją militarną prze­ciwko Egiptowi wobec „nieustan­nych gróźb i prowokacji egip­skich". Organ brytyjskich kół imperia­listycznych ..Daily Express" rów­­wnież uważa, że interwencja zbrojna w Egipcie była koniecz­ną. Dziennik żałuje, że Stany Zjednoczone nie popierają An­glii i • Francji. Natomiast liberalny ,, Manche­ster Guardian" atakuje gwał­townie rząd Edena i podkreśla, że. ultimatum wystosowane do Egiptu jest wprost szaleństwem. ..interwencja wojskowa w stre­fie Kanału Sueskiego — pisze ,.Manchester Guardian" jest zwy­czajna agresją. Nie wolno roz­pętywać wojny dla ochrony wolności żeglugi na Kanale Suś­­skim. Postępowanie Wielkiej Brytanii i Francji jest pó próstu bezprawiem". Również labourzystowski ,.Daily Herald" potępia rząd brytyjski. Decyzja premiera Edena — pisze dziennik — bedzie miała ten sku­tek, że zmobilizuje przeciwko nam i Francji cały świat arabski. Niezależnie od wyniku, wpływy brytyjskie na Bliskim Wscho­dzie będą ostatecznie zlikwido­wane" * LONDYN. Przemawiając w Man­chesterze. przywódca brytyjskie] partii liberalnej, L. Behrens porównał napaść wojsk izrael­skich na Egipt do napaści wojsk hitlerowskich na Polskę. Atak wojsk izraelskich — oświadczył Behrens — stanowi groźbę dla pokoju światowego. NOWY JORK. W dzienniku „New York Times" znany pu­blicysta, James Reston stwierdza, że według wiadomości z amery­kańskich kół oficjalnych, rząd Izraela nie tylko poinformował Francję i Wielką Brytanię o swym planie inwazji na Egipt, ale że otrzymał zapewnienie, iż Francja i Wielka Brytania udzielą mu poparcia. & RZYM (PAP), Ingerencja Fran­cji i W. Brytanii w konflikcie izraelsko-egipskim wybija się na czoło doniesień prasy włoskiej. W trzy miesiące po nacjonaliza­cji Kanału Sueskiego — pisze m In. „Unita“ —• dokonano alktu agresji, który groził od pierwszej chwili. Można by przypuszczać — kon­tynuuje dziennik — iż dokonano tej agresji właśnie w chwili o­­becnej sądząc, że Związek Ra­dziecki i cały system socjalistycz­ny zostały osłabione wskutek bolesnych wydarzeń na Węgrzech. Jeśli rzeczywiście kierowano się tymi względami, byłby to jeszcze jeden dowód, iż ZSRR i kraje socjalizmu, ściśle związane z si­łami walczącymi we wszystkich krajach o postęp i socjalizm, od­grywają olbrzymią rolę w za­chowaniu pokoju na świećie. „Avanti“ pisze, że Izrael nig­dy nie odważyłby się na zaatako­wanie Egiptu, gdyby nie liczył na poparcie Londynu i Paryża. Dziennik stwierdza, te posunię­cie rządów Francji i W. Brytanii jest ..aktem brutalnej agresji do­konanej w imię interesów kolo­nialnych...” „U Giorno” pisze, te agresja Izraela przeciwko Egiptowi jest „awanturą, która albo zostanie szybko zlikwidowana. albo prze­rodzi się w- wojnę o szerokim zasięgu w całym świecie arab­skim”. Dziennik dodaje, że atak Izraela inspirowany był przez premiera W, Brytanii Edena, któ­ry pragnie doprowadzić do upad* ku Nass era. Nr 305 Rada Bezpieczeństwa winna podjąć kroki w celu położenia kresu agresji w Egipcie Oświadczenie rządu radzieckiego MOSKWA (PAP). Agencja TASS ogłosiła 31.X. następu­jący tekst oświadczenia, rządu radzieckiego w sprawie a­­gresji zbrojnej przeciwko Egiptowi: Egipt stał się ofiarą agre­sji. Ńa jego terytorium wtar­gnęły wojska izraelskie, oraz zawisła nad nim groźba de­santu wojsk angielskich ’ francuskich. W nocy z 29 na 30 paź­dziernika wojska izraelskie przekroczyły granicę egipską i rozpoczęły działania wojen­ne posuwając się przez Pół­wysep Synajski w kierunku Kanału Sueskiego, Działania rządu izraelskiego stanowią akt. agresji zbrojnej 1 są wyraźnym pogwałceniem Kar­ty Narodów' Zjednoczonych. Fak­ty dowodzą, że wtargnięcie wojsk izraelskich było wyraźnie obli­czone na to, aby .wykorzystać je jako pretekst dla mocarstw za­chodnich, przede wszystkim dla Anglii i Francji, do wprowadze­nia ich wojsk na terytoriom państw' arabskich zwłaszcza do strefy Kanału Sueskiego. Mocar­stwa zachodnie maskują swoje agresywne działania, powoływa­niem się na przepojoną duch-m kolonializmu deklaracje Stanów Zjednoczonych, Anglii i Francji z 1950 r.. deklarację Jednomyśl­nie odrzuconą przez wszystkie państwa arabskie. Rząd Izraela działając jako narzędzie kół Im­perialistycznych, dążących do przywrócenia reżimu ucisku kolo­nialnego na Wschodzie, rzucił wy­zwanie wszystkim narodom arab­skim. wszystkim narodom Wscho­du, które walczą przeciwko kolo­nializmowi. Droga na która wkroczyły ekstremistyczne koła rządzące Izraela jest drogą zbrod­nicza i niebezpieczną przed" wszystkim dla. samego państwa Izrael, dla lego przyszłości. W ślad za napaścią zbroj­ną Izraela, rządy Anglii i Francji przedstawiły Egipto­wi w dniu 30 października ultimatum domagające się przekazania ich wojskom klu­czowych pozycji na terytorium egipskim — w Suezie. w Port Saidzie i Ismailii rzekomo w celu zapobieżenia działaniom wojennym między Izraelem a Egiptem. Mimo że rząd Egip­­tu broniąc suwerenności i nietykalności terytorialnej kraju odrzucił to żądanie. Anglia i Francja wysłały swe wojska dla dokonania desan­tu na terytorium egipskim. Tak więc. rządy Anglii i Francji wkroczyły na drogę interwencji zbrojnej przeciw­ko Egiptowi, brutalnie dep­cąc prawa suwerennego pań­stwa egipskiego, Takie postępowanie rządów Anglii I Francji jest niezgodne z zasadami 1 celami ONZ, jest brutalnym pogwałceniem zobo­wiązań, które uroczyście wzięły na siebie państwa — członkowie ONZ. oraz stanowi agresję prze­ciwko państwu egipskiemu. Rząd Związku Radzieckiego zdecydowanie potępia agresywne działania rządów Anglii. Francji i Izraela wobec Egiptu. Miłują­ce wolność narody świata z go­rącą sympatią odnoszą się do sprawiedliwej walki narodu e­­gipskiego. który broni swej nie­zawisłości narodowej. Rząd radziecki uważa, iż Bada Bezpieczeństwa NZ w imię utrzymania pokoju i spo­koju w rejonie Bliskiego i Środkowego Wschodu powinna podjąć natychmiastowe kroki w celu położenia, kresu inter­wencji Anglii, Francji i Izra­ela w Egipcie oraz w celu niezwłocznego wycofania wojsk interwentów z tery­torium Egiptu. Rząd radziecki uważa, te odpowiedzialność za niebez­pieczne następstwa związane z wymierzonymi wyżej dzia­łaniami agresywnymi prze­ciwko Egiptowi obarcza cał­kowicie rządy, czyły na drogę które wkro­naruszania pokoju i bezpieczeństwa, na drogę agresji. Spekulacje polityczne w Bonn (TELEFONEM OD WŁASNEGO KORESPONDENTA „TRYBUNY LUDU") Berlin, 31.X Koła polityczne d opinia pu­bliczna NRF wykazują w ostat­nich dniach znowu duże za­interesowanie zagadnieniami związanymi ze stosunkami pol­sko-niemieckimi. Jeśli chodzi o rząd boński, to stanowisko jego dałoby się określić przy pomocy francuskiej formuły dyploma­tycznej „ił est urgent d‘at­­tendre“. Co po polsku oznacza mniej więcej: „należy w na­glącym trybie czekać“ Oficjalny rzecznik rządu NRF oświadczył, że Bonn rozpatrzy sprawę nawiązania stosunków dyplomatycznych z Polską w za­­leźrtóści od rozwoju sytuacji w Polsce. Oświadczenie to odpo­wiada znahej koncepcji kancle­rza Adenauera, koncepcji wy­czekiwania na Polskę „wolną”, czyli kapitalistyczną, tzn. taką, jaka w ogóle nie wchodzi w ra­chubę. Koncepcja kanclerza znajdo­wała posłuch w bońskich ko­łach politycznych, które łudzi­ły się, że przemiany zachodzą­ce w naszym kraju mogą do­prowadzić do zmniejszenia na­szej czujności narodowej wo­bec rewizjonistycznych i mili­­tarystyeznych kół Niemieckiej Republiki Federalnej. Deklara­cje tow. Gomułki na wiecu w Warszawie i tow. Cyrankiewi­cza w Sejmie rozwiały te złu­dzenia w bardzo dużym stop­niu. Stąd też w kołach rządzących w Bonn daje Się teraz zauwa­żyć silna tendencja do zerwa­nia z postawą bezpłodnego wy­czekiwania, do wstąpienia na grunt realiów poiitycznyoh. Co­raz częściej słychać głosy konieczności unormowania sto­o sunków z Polską, bez względu na wydarzenia polityczne, jakie u nas zachodzą. Te ostatnie koncepcje repre­zentują oprócz socjaldemokra­tów i FDP również w pewnej mierze von Brentano, Gersten­maier, Kiesinger z CDU, pod­czas gdy frakcję nieprzejedna­nych reprezentują oprócz Ade­nauera — Globke, Hallstein i przewodniczący frakcji CDU w Bundestagu Krone. Wyniki wyborów samorządowych, któ­re przyniosły poważny sukces SPD uważane są za zapowiedź zwycięstwa zwolenników u­­normowania stosunków ze Wschodem w wyborach do Bundestagu w r. 1957. Przewi­dziany jest również możliwość utworzenia w wyniku klęski Adenauera koalicji rządowej SPD — CDU, na której czele staliby Ollenhauer i von Brentano. Charakterystyczne, że sły­chać również głosy sugerujące w takim czy innym kontekście uznanie granicy na Cdrze Nysie. Bonn znajduje się pod i silnym wrażeniem prasy, która doradza angielskiej rządowi NRF uznać nasze granice za­chodnie. Pisma zachodnio-nie­­mieekie, w których te głosy o­­pinii angielskiej znajdują od­bicie, podkreślają bezceremo­nialnie, że celem takiego po­sunięcia byłoby rozluźnienie sojuszu polsko-radzieckiego : rzekome uczynienie Paiktu War. szawskiego dla Polski bezprzed­miotowym. Niektórzy politycy bońscy widzą w takim pociąg­nięciu również pewneg.o rodzaju osłabienie socjalistycznego za­plecza władzy robotniczo-chłop­skiej w NRD Wśród wielu socjaldemokratów toruje sobie drogą opinia, że kraje wschodnie Europy muszą otrzymać gwarancje bezpieczeń­stwa nie tylko przez uznanie sta­nu granic i stanu terytorialnego, powstałego w wyniku układów poczdamskich, ale Tównież przez zdecydowane położenie kresu po­lityce remilitaryzacji i tolerancji wobec szowinistów i neohitlerow­­ców. Dyskusja w NRF nad zagad­nieniem Polski jest, rzecz jas­na, nieodłączna od spraw do­tyczących zagadnienia zfednocze nia Niemiec. Pewne wpływo­we koła polityczne lansują te­raz na nowo i z większą niż dotychczas siłą koncepcję neu­tralnego pasa w centrum Euro­py. Sytuacja taka, tj. ów pas neutralny — pozwoliłaby, zda­niem tych kół, ńa zjednocze­nie Niemiec. Autorzy tej kon­cepcji, której różne aspekty znajdujemy . w prasie zachod­­nio-niemieckiej, nie poruszają jednak wcale w swoich rozwa­żaniach sprawy odbudowy sa­modzielnych, niezależnych sił militaryzmu niemieckiego. Tak samo publicyści' ci pomijają równie istotną sprawę — spra­wę budownictwa socjalistycz­nego w Niemieckiej Republice Demokratycznej, K. A. Prezydent Syrii przybył do Mioskwy MOSKWA (PAP). 31 paź­dziernika na zaproszenie Pre­zydium Rady Najwyższej ZSRR oraz K. J. Woroszyłowa przy­był do ZSRR prezydent Repub­liki Syryjskiej Kuatli. W imieniu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR i rządu ra­dzieckiego przemówienie powi­talne wygłosił K. J. Woroszy­­low. Następnie krótkie przemó­wienie powitalne wygłosił pre­zydent Kuatli. — Cieszę się, że przyjechałem do kraju, który rozbił okowy imperializmu, do kraju, który pokazał drogę innym narodom. Od dawna łączą nas stosunki przyjaźni ze Związkiem Ra­dzieckim. Przyjechaliśmy jed­nak tutaj, aby umocnić je jesz­cze bardziej i rozwinąć. Dzięku­ję Wam za niezwykle serdeczne przyjęcie. Polsko-jugosłowiańskie rokowania handlowe BELGRAD (PAP). Jak po­daje agencja Tanjug, w Bel­gradzie rozpoczęły się w środę rozmowy miedzy delegacjami Jugosławii i Polski w sprawie wymiany handlowej w roku przyszłym. Delegacji jugosło­wiańskiej przewodniczy Vlädi­­mir Saicic z sekretariatu stanu do spraw zagranicznych. Na czele delegacji polskiej stoi Eugeniusz Modrzyński z mini­sterstwa handlu zagranicznego. Zgon prof. Fiłatowa MOSKWA (PAP). 30 październi­ka zmarł w Odessie po długotrwa­łej chorobie w wieku lat 81 wybit­ny uczony rądzteeki, deputowany do Rady Najwyższej Ukraińskiej SRR, Bohater Pracy Socjalistycz­nej, członek rzeczywisty Akade­mii Nauk Medycznych ZSRR, dy­rektor Ukraińskiego Instytutu Nau­kowo-Badawczego Okulistyki W. P. Fiłatow, n,.‘ PARYŻ. Z Trtpollsu donoszą że król Libii, Idris w oświadczeniu złożonym posłowi francuskiemu w Libii wyraził oburzenie z powodu aresztowania przez władze francus­kie 5 przywódców algerskich. A. LONDYN. Hugh Gaitskell zo­stał w środą ponownie wybranj- na przewodniczącego grupy parla­mentarnej Labour Party. Tyoj samym więc jest on równocześnie przywódcą cąłego ruchu labóurzy­­stowskięgo Wielkiej Brytanii. Wymiana not między ZSRR i NRF w sprawie repatriacji obywateli niemieckich MOSKWA (PAP). Jak dono­si agencja TASS, 14 sierpnia br. ambasada Niemieckiej Re­publiki Federalnej w Moskwie przesłała. do ministerstwa spraw zagranicznych ZSRR odpowiedź na notę radzieckie­go MSZ z 29 maja br. w spra­wie repatriacji obywateli nie­mieckich ze Związku Radziec­kiego. 30 października br. minister­stwo spraw zagranicznych ZSRR przesłało do ambasa­dy NRF odpowiedź na notę ambasady z 14 sierpnia. Według informacji, którymi dysponuje radzieckie MSZ. zda­rzają się wypadki tego rodzaju, że ambasada NRF prowadzi rozmowy w sprawie „repatria­cji“ do Niemiec zachodnich z obywatelami radzieckimi po­chodzenia niemieckiego, którzy w okresie minionej wojny znajdowali się na terytorium o­­kupowanym przez wojska nie­mieckie i których władze hitle­rowskie uznały w tym czasie za obywateli niemieckich. W związku z tym ministerstwo przypomina, że rząd radziecki nie uznawał i nie uznaje postano­wień władz hitlerowskich, do­tyczących rozciągnięcia oby­watelstwa niemieckiego na o­­soby pochodzenia niemieckiego, zamieszkujące na terytoriach czasowo okupowanych przez Niemcy hitlerowskie. Wiadomości sportowe Ekipa węgierska w drodze do Melbourne We wtorek opuściła Budapeszt węgierska ekipa na XVI Igrzyska Olimpijskie w Melbourne. Węgrzy udali się autokarem do Pragi, skąd w niedzielę rozpoczną podróż lot­niczą do Melbourne, gdzie znajdą się razem z polską ekipą w środę 8 listopada. Csermak i Benedek żyją! Jak się obecnie okazuje, żaden zawodnik z węgierskiej grupy Olimpijskiej nie zginął podczas walk w Budapeszcie. ną Węgierskie radio podało oficjal­wiadomość, że nie tylko Pu­skas, ale i Csermak oraz Benedek żyją i cieszą się najlepszym zdro­wiem. Informacje o ich śmierci podane przez zachodnie agencje i przedrukowane przez naszą pras^ nie są zgodne z prawdą. Również wiadomość o tym, że znakomity biegacz węgierski Iharos, został ranny w nogę, podana przez prasę sportową (w tym i polską) — okazała się nieprawdziwa. Iha­ros nie wyjechał do Melbourne, ponieważ, jak to sam oświadczył, nie jest w formie i nie czuje się na siłach walczyć na XVI Igrzy­skach. żużlowcy szwedzcy wygrywają we Wrocławiu WROCŁAW. Żużlowcy Mónarker­­ny, tegoroczny mistrz Szwócji ro­zegrali w środę rewanżowe spotka­nie z wrocławską Slęzą, wygrywa­jąc 38:34 pkt. Mimo mrozu zawody obserwowało ok. 25 tys. widzów. Kolarski rekord świata na 100 km W czasie amatorskich zawodów kolarskich rozgrywanych na torze Vigorelli w Mediolanie, włoski ko­larz Giancarlo Zucchetti, ustanowił rekord świata na 100 km wynikiem 2:25.59.Ż godz. Oficjalny rekord świata na tym dystansie należy do reprezentanta ZSRR Makśymowa i wynosi 2:23.00,2 godz. Plater — szachowym mistrzem Polski CZĘSTOCHOWA. W środę dogry­wano ostatnia partię szachowych mistrzostw Polski, w której Ziem­biński wygrał z Łuczynowiczem. Tytuł mistrza Polski na rok 19.36 zdobył Kazimierz Plater z War­szawy, uzyskując 12.5 pkt. Tytut wicemistrza przypadł Adamowi Dzteclolowskiemu z Gliwic — IŻ pkt. Dalsze miejsca zajęli 3) Łuczynówiez — 11,5, 4) Szuk­­śżta — 11,5, 5) Sójka 11,5, Ś) Szpotański — U, 7) Borhardt — u. 8) Doda — W,5, 9) BTanicki — 10, 10) Ziembiński, 11) Gromek, 12) Dworzyński, 13) Pytlakowski, 14) Stokłosa, 15) Karnkowski, 16) Grąb­­czewski, 17) Gniot, 18) Witkowski, 19) Sowiński, 20) Stefański. Kazimierz Plater jest już mi­strzem Polski po raz drugi. Zdo­był ón tytuł mistrza Polski w r. 1949. Tegoroczny tytuł mi­strzowski Plater zdobył w 25-le­­cie swegó debiutu, który ńiiał miej­sce w Wileńskim Klubie Sracho. wyrtu

Next